Gnossienne No. 1

علارغم سادگی ظاهری, کارهای اريک ساتی فضاهای تکی رو به نوازنده و شنونده القا می کنن و احساسات پيچيده و اغلب غيرقابل وصفی رو توی ذهن به وجود می آرن. يکی ديگه از ويژگی های اين قطعات آزادی نسبی نوازنده توی سرعت و اجرای نوآنس هاس و اين باعث می شه که به نوعی اجرای هيچ دو نفری شبيه هم نباشه و هيچ دو نفری برداشت يکسانی رو از اين قطعات نداشته باشن.

پيش از دعوت به گوش دادن به اجرای من از Gnossienne شماره ی 1 دوست دارم هيچ پيش زمينه ی ديگه ای ندم. پيشنهادم اينه که قطعه رو ترجيحاً با هدفون گوش بدين و چشمهاتون رو هنگام گوش دادن ببندين. همچنين خواهشم اينه که در انتها آنچه که به ذهنتون اومده رو برام توی نظرات بنويسين. می تونه يه احساس باشه, يه فضا يا حتی يه قصه.

(اگر برنامه اجرا نمی شود اصل فايل را از اينجا دانلود کنيد.)

Although simple in structure and appearance, Erik Satie’s works present unique atmospheres to the pianist and the listener and result in evolution of complex and usually un-explainable feelings in the mind. Another aspect of these pieces are that they give the pianist liberty in defining their own pace and nuances during performance; therefore, not two single performances are the same and everyone has their own interpretation of his music.

I don’t like to give any further comments before inviting you to listen to my version of ‘Gnossienne Nr. 1”. My suggested way of listening is with headphones and with eyes closed. I would like you to tell me about your interpretation after listening to this piece, whether a feeling, an atmosphere or even a story.

(Download the original file here if the player does not work)