شبانه

به ياد دارم استادم اين نکتورن را به عنوان سمبلی يا شايد نمونه ی کاملی از موسيقی رومانتيک (رومانتيک دقيقاً به معنای رومانتيک) به من معرفی کرد و برايم نواخت. آن را در آرشيو موسيقی ام نداشتم و هيچ داده ای هم برای يافتنش نداشتم. شايد هم خجالتی تر از آن بودم که بگويم اين کدام نکتورن است و در چه تناليته ايست. ولی همان يک بار شنيدن کافی بود که تم آن برای هميشه در ذهنم بماند و امشب بعد از مدت ها به طور اتفاقی در يوتيوب (عمرش دراز باد) بيابمش. برای کسی که تم اصلی قطعه را نشنيده باشد, چند ثانيه ی آغازين به گونه ای اند که باعث می شوند تم اصلی به نوع غافلگيرانه ای به گوش برسد. برای کسی که قطعه را شنيده باشد, لحظات آغازين انتظاری اند شيرين تا غرق شدن دوباره و چندباره. عشق سوزان نخستين کاملاً آرام و سبک به ملودی شيرينی تبديل می شود. می توانم در باب احساساتی که درون اين چند خط نوت می شنوم صفحاتی طولانی بنويسم و بدانم که در انتها هم حق مطلب را ادا نخواهم کرد. به راستی درست است که آنجا که کلام از گفتن باز می ماند موسيقی آغاز می شود. می شنويم آخرين نکتورن شوپن را در دو ديز مينور.